«Η Ελλάδα ανεξαρτήτως από όσα υποστηρίζουν οι πολιτικοί, είναι σαφές στον καθένα ότι έχει πτωχεύσει».

Αντιθέτως υπήρξαν καταναλωτικής υφής δάνεια από την πλευρά του κράτους, κάτι που νομοτελειακά διέβρωσε τον κοινωνικό ιστό. Η κοινωνία ως εξελικτική ροή διαμορφώνει πολυποίκιλες καταστάσεις οι οποίες ήταν αποτέλεσμα της προαναφερθείσας διαβρώσεως με αποτέλεσμα να αποσαρθρωθεί το κοινωνικό σύστημα.
Θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα η φαιουδοποίηση των ΔΕΚΟ. Τα χρήματα που έχει πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος είναι εντελώς δυσανάλογα με τις υπηρεσίες που έλαβε. Επιπλέον υποστηρίζω ότι οι μισθοί ήταν εντελώς πλαστοί λόγω του υπεράριθμου των δημοσίων υπαλλήλων. Δημιουργούσαν μια θέση στο δημόσιο τομέα εντελώς μη παραξιμη για κοινωνικό έργο και κοινωνική ωφέλεια. Το αναπόφευκτο επακόλουθο όλης αυτής της κατάστασης ήτανε η υπερχρέωση των ΔΕΚΟ διότι δημιούργησαν μη παραγωγικές θέσεις εργασίας και δανειζόντουσαν  προκειμένου να συντηρηθούν οι θέσεις αυτές οι οποίες στην ουσία ήταν ʽʼπλαστέςʼʼ.

Η στρεβλότητα της κοινωνικής ροής έχει ημερομηνία λήξεως. Δεν μπορεί επ’ άπειρο η κοινωνία να στηρίζεται σε επίπλαστα και σαθρά θεμέλια. Η ημερομηνία λήξεως για την ελληνική κοινωνία ήταν το 2009,οπου φανερώθηκε πλήρως το ʽʼπλαστόʼʼ και το ʽʼστρεβλόʼʼ του συστήματος, οπότε η χώρα έφθασε στο όριο της πλήρους κατάρρευσης. Θεωρώ ότι οδηγηθήκαμε στην κατάσταση αυτή καθώς πριν δεν υπήρχε ορθολογικό οικονομικό σύστημα υποδομής. Με ένα σαθρό οικονομικό σύστημα ʽʼυποδεχθήκαμεʼʼ το ευρώ. Ένα νόμισμα που στην αξία του ενός ευρώ ισοδυναμεί με 340 δραχμές. Εδώ λοιπόν σε ένα ανορθολογικό  οικονομικό σύστημα εμφανίζεται ένα νόμισμα το ευρώ που η φύση του είναι παντελώς ασύμβατη με  τις υπάρχουσες συνθήκες. Έτσι λοιπόν η σημερινή κρίση ήταν αναπόφευκτο αποτέλεσμα.
Είναι πολύ σημαντικό επίσης να εξετάσουμε και την κατάσταση των υπόλοιπων  χωρών της ευρωζώνης .θα πρέπει να αναλύσουμε κ εκεί τι ακριβώς έχει συμβεί. Όταν το 2000 έγινε η υιοθέτηση του ευρώ από το πρώτο Γκρουπ η πραγματικότητα ήταν ότι μόνο το Λουξεμβούργο κάλυπτε πραγματικά τα κριτήρια υιοθέτησης του ευρώ, ούτε καν η Γερμανία. Άρα λοιπόν γίνεται φανερό ότι η στρέβλωση του οικονομικού συστήματος  άρχισε από τότε. παρόλα αυτά υπήρξε  διαφοροποίηση ανάμεσα στις χώρες του ευρώ στο πως χειρίστηκαν το αναμφίβολο ψεύδος της υιοθέτησης.

Ορισμένες χώρες έκαναν μια σαφώς συντεταγμένη πολιτική και έτσι οι επιπτώσεις της πλαστής υιοθέτησης του ευρώ ήταν λιγότερες. Άλλες χώρες  όμως ακολούθησαν οικονομικές  πολιτικές μη ευθυγραμμισμένες με το Σύμφωνο Σταθερότητας, οπότε μακροπρόθεσμα οι επιπτώσεις της πλαστής υιοθέτησης του ευρώ σε αυτές ήταν πολύ χειρότερες.

Ερχόμαστε στο σήμερα. Ο πολίτης ακούει σενάρια για χρεοκοπία, για έξοδο από το ευρώ ,για μείωση του εισοδήματος του. Βρίσκεται σε μια κατάσταση άγχους και αβεβαιότητος η οποία του επιτείνει την κατάσταση σύγχυσης στην οποία ευρίσκεται. Είναι πολύ σημαντικό να αναληφθεί σωστά ο πολίτης αυτά που ακούει. Η Ελλάδα  ανεξαρτήτως από όσα υποστηρίζουν οι πολιτικοί, είναι σαφές στον καθένα ότι έχει πτωχεύσει. Ο πολίτης πρέπει να βλέπει το σύνολο της κατάστασης π.χ. έξοδος της χώρας από το ευρώ θα ήταν για καταστροφή πολύ χειρότερη από αυτή που βιώνει σήμερα ακόμη και εάν η είσοδος της χώρας στο ευρώ ήταν επίπλαστη. Επίσης ο πολίτης δεν πρέπει να  δίνει σημασία σε δημαγωγίες του τύπου ότι  το πρόβλημα είναι το Μνημόνιο και ότι «φταίει η Μερκελ» και ο Σαρκοζί ή οποιοσδήποτε «άλλος». Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα της Ελλάδος το δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι και κάποια στιγμή απευθυνθήκαμε στους ξένους για να μας σώσουν. Επίσης πρέπει να γνωρίζει ο πολίτης ότι η δανειακή σύμβαση δεν είναι απόφαση ούτε της τρόικας ούτε των πολιτικών της Ελλάδος .Είναι έγκριση κοινοβουλίων των εταίρων μας και μάλιστα η έγκριση δεν εδόθη και με τον πιο εύκολο τρόπο. Η έγκριση έγινε δύσκολα λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στην Ελλάδα αγνόηση της δημαγωγίας από τους πολίτες είτε αυτή έρχεται από πολιτικά κόμματα από μέσα ενημέρωσης ή από οπουδήποτε είναι ουσιαστικής σημασίας, προκειμένου ο καθένας από μας να σκεφτεί καθαρά και να πράξει ανάλογα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.
Η αγνόηση της δημαγωγίας κάνει πιο συγκεκριμένο και καθαρό στον πολίτης ότι η δανειακή σύμβαση(πάλι δάνεια και όχι πραγματικός εθνικός πλούτος)θα προκαλέσει επιπλέον σύγχυση  φέρνοντας τη  χώρα το 2020 στα επίπεδα του 2009.Είναι αντιληπτό στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα η Ελλάδα δεν υπάρχει δυνατότητα ουσιαστικής προόδου παρά μόνο στοιχειώδης επιβίωση. Κατ ουσία αυτός ήταν κ ο σκοπός της δανειακής σύμβασης. Συμπερασματικά και μέσα από την ιδιότητα μου θα συνιστούσα στους πολίτες να διατηρούν χωρίς αποκλίσεις καθαρότητα στις σκέψεις και ισορροπία στις πράξεις τους.